recensie van blauwe plekken - anke de vries
Bij je ouders voel je je veilig... toch?
Met Blauwe Plekken bespreekt Anke de Vries een probleem waar veel jongeren in hun leven mee te maken krijgen: kindermishandeling. Anke de Vries beschrijft de mishandeling van Judith door haar moeder op een heel emotionele en gedetailleerde manier. Hierdoor ervaar je de wanhoop en de boosheid die Judith voelt extra duidelijk en zal je het boek af en toe even weg moeten leggen om je hartslag weer onder controle te krijgen.
Ze wankelde, twee handen grepen haar beet en rammelden haar door elkaar. ‘Smerige rotmeid die je bent, geef dat geld terug!’. Judith kon nauwelijks denken. Geld, welk geld? ‘Geef op,’ siste haar moeder. Een tweede slag volgde. ‘Ik heb geen geld,’ stootte Judith uit. Ze trachtte haar gezicht te beschermen. ‘Je hebt geld uit m’n tas gepikt!’ schreeuwde haar moeder. ‘Niet doen, mamma, niet doen…’ smeekte Judith. ‘Ik heb geen geld, echt niet.’
Michiel wordt ook mishandeld, maar dan geestelijk. Zijn verhaal maakt duidelijk dat geestelijke mishandeling vaak net zo veel pijn doet als wanneer je geslagen wordt. De twee verhaallijnen worden beiden vanuit een ander perspectief geschreven. Zo maak je de mishandeling van Judith mee door de ogen van Judith en die van Michiel door zijn ogen. Hierdoor blijft het boek spannend om te lezen. Als je over Michiel leest wil je weten hoe het verder gaat met Judith en als je over Judith leest, wil je meer weten over Michiel. Ook is het mooi om te lezen hoe twee kinderen die zo verschillend zijn, langzaam naar elkaar toegroeien en steun vinden bij elkaar. Dit alles maakt Blauwe Plekken een must-read boek voor iedereen die het niet erg vindt om af een toe een traan te laten.
Marcel Goedknegt
Leuk om te weten:
In 1993 is Blauwe Plekken bekroond met de prijs van de Nederlands kinderjury in de categorieën 10 tot 12 jaar en 13 tot 16 jaar.
Het boek is ook als luisterboek uitgebracht.
Met Blauwe Plekken bespreekt Anke de Vries een probleem waar veel jongeren in hun leven mee te maken krijgen: kindermishandeling. Anke de Vries beschrijft de mishandeling van Judith door haar moeder op een heel emotionele en gedetailleerde manier. Hierdoor ervaar je de wanhoop en de boosheid die Judith voelt extra duidelijk en zal je het boek af en toe even weg moeten leggen om je hartslag weer onder controle te krijgen.
Ze wankelde, twee handen grepen haar beet en rammelden haar door elkaar. ‘Smerige rotmeid die je bent, geef dat geld terug!’. Judith kon nauwelijks denken. Geld, welk geld? ‘Geef op,’ siste haar moeder. Een tweede slag volgde. ‘Ik heb geen geld,’ stootte Judith uit. Ze trachtte haar gezicht te beschermen. ‘Je hebt geld uit m’n tas gepikt!’ schreeuwde haar moeder. ‘Niet doen, mamma, niet doen…’ smeekte Judith. ‘Ik heb geen geld, echt niet.’
Michiel wordt ook mishandeld, maar dan geestelijk. Zijn verhaal maakt duidelijk dat geestelijke mishandeling vaak net zo veel pijn doet als wanneer je geslagen wordt. De twee verhaallijnen worden beiden vanuit een ander perspectief geschreven. Zo maak je de mishandeling van Judith mee door de ogen van Judith en die van Michiel door zijn ogen. Hierdoor blijft het boek spannend om te lezen. Als je over Michiel leest wil je weten hoe het verder gaat met Judith en als je over Judith leest, wil je meer weten over Michiel. Ook is het mooi om te lezen hoe twee kinderen die zo verschillend zijn, langzaam naar elkaar toegroeien en steun vinden bij elkaar. Dit alles maakt Blauwe Plekken een must-read boek voor iedereen die het niet erg vindt om af een toe een traan te laten.
Marcel Goedknegt
Leuk om te weten:
In 1993 is Blauwe Plekken bekroond met de prijs van de Nederlands kinderjury in de categorieën 10 tot 12 jaar en 13 tot 16 jaar.
Het boek is ook als luisterboek uitgebracht.