Recensie van De gelukvinder - Edward van de Vendel & Anoush Elman
Reality- check
Niets maakt meer indruk dan de realiteit. Zeker als die realiteit beschreven wordt vanuit het oogpunt van een 16 jarige asielzoeker. Dit is het eerste deel van de 'Slash- reeks', waarbij bekende schrijvers een roman schrijven op basis van het waargebeurde levensverhaal van een bijzondere jongere. In dit geval het varhaal van Anoush Elman dat vertelt over zijn vlucht van Afghanistan naar Nederland en de ellendige asielprocedure waarin hij en zijn familie terechtkomen.
Zijn lerares Nederlands zegt dat hij eens een toneelstuk moet schrijven over zijn leven en zo wordt je als lezer meegenomen naar Afghanistan waar de Taliban de touwtjes stevig in handen hebben en zo ongeveer alles verboden is. Je leest over de strenge regels en over vriendjes die er proberen de moed in te houden. Daarna begint de vlucht naar Nederland, waar weer een heel andere strijd begint. De strijd tegen de regels. Één die onze hoofdpersoon dreigt te verliezen.
Hijgend sla ik een hoek om naar onze deuren en daar staan ze: een man of tien, de commandant voorop, twee aan twee in onze gang, laarzen aan hun voeten, handen op hun pistool, handboeien aan hun riem, en ook hier: spuug op de vloer. Padar (vader) staat in de deuropening. Hij ziet rood en hij gebaart. Ik ren naar hem toe, ik zeg: 'Ik ben zijn zoon', en meteen richt de commandant zich tot mij. 'Wij hebben opdracht gekregen jullie op te halen. Verder verblijf in het asielzoekerscentrum is niet toegestaan. Als dit uw vader is zeg hem dan dat we begrepen hebben dat hij niet naar zijn land wenst te vertrekken, maar dat agressief gedrag op dit moment niet bevorderlijk is voor jullie situatie.'
De wanhoop en onzekerheid van de hoofdpersoon zijn steeds pijnlijk duidelijk en tegelijkertijd krijg je als lezer het gevoel dat je hier echt wat mee moet doen. Al is het maar je ideeën over asielzoekers als bijvoorbeeld handophouders, profiteurs of nietsnutten toch echt bij te stellen. Niemand laat voor zijn plezier zijn geboorteland en familie achter. Ook van onze eens zo wereldberoemde tolerantie blijft na het lezen van dit boek weinig over. Het realisme waarmee dit alles beschreven wordt is meeslepend en aangrijpend. Echt een eye- opener.
Maarten Flaton
Niets maakt meer indruk dan de realiteit. Zeker als die realiteit beschreven wordt vanuit het oogpunt van een 16 jarige asielzoeker. Dit is het eerste deel van de 'Slash- reeks', waarbij bekende schrijvers een roman schrijven op basis van het waargebeurde levensverhaal van een bijzondere jongere. In dit geval het varhaal van Anoush Elman dat vertelt over zijn vlucht van Afghanistan naar Nederland en de ellendige asielprocedure waarin hij en zijn familie terechtkomen.
Zijn lerares Nederlands zegt dat hij eens een toneelstuk moet schrijven over zijn leven en zo wordt je als lezer meegenomen naar Afghanistan waar de Taliban de touwtjes stevig in handen hebben en zo ongeveer alles verboden is. Je leest over de strenge regels en over vriendjes die er proberen de moed in te houden. Daarna begint de vlucht naar Nederland, waar weer een heel andere strijd begint. De strijd tegen de regels. Één die onze hoofdpersoon dreigt te verliezen.
Hijgend sla ik een hoek om naar onze deuren en daar staan ze: een man of tien, de commandant voorop, twee aan twee in onze gang, laarzen aan hun voeten, handen op hun pistool, handboeien aan hun riem, en ook hier: spuug op de vloer. Padar (vader) staat in de deuropening. Hij ziet rood en hij gebaart. Ik ren naar hem toe, ik zeg: 'Ik ben zijn zoon', en meteen richt de commandant zich tot mij. 'Wij hebben opdracht gekregen jullie op te halen. Verder verblijf in het asielzoekerscentrum is niet toegestaan. Als dit uw vader is zeg hem dan dat we begrepen hebben dat hij niet naar zijn land wenst te vertrekken, maar dat agressief gedrag op dit moment niet bevorderlijk is voor jullie situatie.'
De wanhoop en onzekerheid van de hoofdpersoon zijn steeds pijnlijk duidelijk en tegelijkertijd krijg je als lezer het gevoel dat je hier echt wat mee moet doen. Al is het maar je ideeën over asielzoekers als bijvoorbeeld handophouders, profiteurs of nietsnutten toch echt bij te stellen. Niemand laat voor zijn plezier zijn geboorteland en familie achter. Ook van onze eens zo wereldberoemde tolerantie blijft na het lezen van dit boek weinig over. Het realisme waarmee dit alles beschreven wordt is meeslepend en aangrijpend. Echt een eye- opener.
Maarten Flaton