Recensie van De Genezing van de Krekel - Toon Tellegen
Gevoel kun je niet sturen
De genezing van de krekel is een verhaal over dieren waar Toon Tellegen al eerder mooie verhalen over heeft geschreven. In dit boek zijn de krekel en olifant de belangrijkste personages. De eerste is van de een op de andere dag somber geworden en de ander is een eeuwige optimist.
De korte hoofdstukken worden samenhangend geschreven, waarbij het verhaal van de krekel en het verhaal van de olifant elkaar afwisselen, maar soms ook in elkaar overvloeien.
Toon Tellegen beschrijft de krekel machteloos somber. Toch komt dat depressieve gevoel niet keihard aan bij de lezer, omdat hij het op een wat bizarre en onwerkelijke manier doet. Niet mensen, maar dieren zijn de personages. Alles krijgt wel menselijke trekken, niet alleen de dieren, maar ook bomen en gevoelens. Krekel schrijft en krijgt bijvoorbeeld regelmatig brieven.
‘Geachte krekel,
Hartelijk gelukgewenst dat het u
gelukt is somber te worden.
Ons nog niet.
De mol en de aardworm’
Soms is het verhaal dus ook wel grappig. Zo ook als de eekhoorn letterlijk de somberheid uit het hoofd van krekel probeert te trekken en dat gedeeltelijk ook lukt, maar het gevoel afbreekt.
Het gevoel dat de krekel heeft is natuurlijk goed te vertalen naar mensen. Ook mensen kunnen ineens somber zijn en dit verhaal laat heel goed zien hoe dat dan kan voelen. De reacties van de andere dieren zijn ook kenmerkend voor het gedrag van mensen; de mier weet bijvoorbeeld direct wat de krekel zou moeten doen, de uil vindt zijn eigen verdriet veel erger dan dat van de krekel en de beer wil gewoon met hem meeleven.
De genezing van de krekel is een prachtig boekje dat op een luchtige en soms zelfs grappige manier inzicht geeft in gevoelens, zonder dat het belerend is.
Marijana Zivanovic
Leuk om te weten:
Toon Tellegen kreeg voor De Genezing van de Krekel in 2000 De Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs.
De genezing van de krekel is een verhaal over dieren waar Toon Tellegen al eerder mooie verhalen over heeft geschreven. In dit boek zijn de krekel en olifant de belangrijkste personages. De eerste is van de een op de andere dag somber geworden en de ander is een eeuwige optimist.
De korte hoofdstukken worden samenhangend geschreven, waarbij het verhaal van de krekel en het verhaal van de olifant elkaar afwisselen, maar soms ook in elkaar overvloeien.
Toon Tellegen beschrijft de krekel machteloos somber. Toch komt dat depressieve gevoel niet keihard aan bij de lezer, omdat hij het op een wat bizarre en onwerkelijke manier doet. Niet mensen, maar dieren zijn de personages. Alles krijgt wel menselijke trekken, niet alleen de dieren, maar ook bomen en gevoelens. Krekel schrijft en krijgt bijvoorbeeld regelmatig brieven.
‘Geachte krekel,
Hartelijk gelukgewenst dat het u
gelukt is somber te worden.
Ons nog niet.
De mol en de aardworm’
Soms is het verhaal dus ook wel grappig. Zo ook als de eekhoorn letterlijk de somberheid uit het hoofd van krekel probeert te trekken en dat gedeeltelijk ook lukt, maar het gevoel afbreekt.
Het gevoel dat de krekel heeft is natuurlijk goed te vertalen naar mensen. Ook mensen kunnen ineens somber zijn en dit verhaal laat heel goed zien hoe dat dan kan voelen. De reacties van de andere dieren zijn ook kenmerkend voor het gedrag van mensen; de mier weet bijvoorbeeld direct wat de krekel zou moeten doen, de uil vindt zijn eigen verdriet veel erger dan dat van de krekel en de beer wil gewoon met hem meeleven.
De genezing van de krekel is een prachtig boekje dat op een luchtige en soms zelfs grappige manier inzicht geeft in gevoelens, zonder dat het belerend is.
Marijana Zivanovic
Leuk om te weten:
Toon Tellegen kreeg voor De Genezing van de Krekel in 2000 De Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs.