Recensie van De Kinderen van het Achtste Woud - Samenvatting
Zou jij onderduikers helpen als het er echt op aankomt?
De Kinderen van het Achtste Woud is een mooi geschreven verhaal dat zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Je beleeft het verhaal door de ogen van Noortje, waardoor het lijkt alsof je alles zelf meemaakt. Zo ga je, net als Noortje, bijna zelf geloven dat de boerderij van boer Everingen naast het Achtste Woud staat.
‘In het Achtste woud wonen kinderen, in het geheim. Geen gewone kinderen. Ik ken er een versje van, wil je het horen?’ (…)
…de kinderen van het Achtste Woud
eten aardappels zonder zout
ze eten pap zonder havermout
en slapen onder de blote hemel
en toch zijn ze niet koud
die kinderen hebben een warme vacht
op hun buik en hun benen en armen
daarom zijn ze nimmer koud
maar altijd lekker warm
zelfs in de donkere nacht
in het donkere Woud van Acht…’
Anders dan in veel andere oorlogsboeken gaat het hier niet om heldendaden van mensen of over wie goed of fout was in de oorlog. In De Kinderen van het Achtste Woud beschrijft Els Pelgrom het leven van gewone mensen die de Hongerwinter van 1944/1945 hebben meegemaakt. Het beeld dat je krijgt van dat leven is heel realistisch. De mensen hebben geen overdreven haat tegen de Duitsers. Er is juist begrip voor de meeste Duitse soldaten die geen keus hadden en gedwongen werden om te vechten.
Het taalgebruik is niet te moeilijk, wat het boek geschikt maakt voor de beginnende lezer. In het boek worden soms wel ouderwetse woorden gebruikt, die niet verklaard worden in het boek.
De Kinderen van het Achtste Woud is een boek dat je moet lezen als je meer wilt weten over het leven van de gewone mens aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Marcel Goedknegt
Leuk om te weten
De Kinderen van het Achtste Woud werd in 1978 bekroond met de Gouden Griffel
De Kinderen van het Achtste Woud is een mooi geschreven verhaal dat zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Je beleeft het verhaal door de ogen van Noortje, waardoor het lijkt alsof je alles zelf meemaakt. Zo ga je, net als Noortje, bijna zelf geloven dat de boerderij van boer Everingen naast het Achtste Woud staat.
‘In het Achtste woud wonen kinderen, in het geheim. Geen gewone kinderen. Ik ken er een versje van, wil je het horen?’ (…)
…de kinderen van het Achtste Woud
eten aardappels zonder zout
ze eten pap zonder havermout
en slapen onder de blote hemel
en toch zijn ze niet koud
die kinderen hebben een warme vacht
op hun buik en hun benen en armen
daarom zijn ze nimmer koud
maar altijd lekker warm
zelfs in de donkere nacht
in het donkere Woud van Acht…’
Anders dan in veel andere oorlogsboeken gaat het hier niet om heldendaden van mensen of over wie goed of fout was in de oorlog. In De Kinderen van het Achtste Woud beschrijft Els Pelgrom het leven van gewone mensen die de Hongerwinter van 1944/1945 hebben meegemaakt. Het beeld dat je krijgt van dat leven is heel realistisch. De mensen hebben geen overdreven haat tegen de Duitsers. Er is juist begrip voor de meeste Duitse soldaten die geen keus hadden en gedwongen werden om te vechten.
Het taalgebruik is niet te moeilijk, wat het boek geschikt maakt voor de beginnende lezer. In het boek worden soms wel ouderwetse woorden gebruikt, die niet verklaard worden in het boek.
De Kinderen van het Achtste Woud is een boek dat je moet lezen als je meer wilt weten over het leven van de gewone mens aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Marcel Goedknegt
Leuk om te weten
De Kinderen van het Achtste Woud werd in 1978 bekroond met de Gouden Griffel