Recensie van Een nieuwe wereld - Gillian Cross
Spanning of doodsangst
Een nieuwe wereld is een spannend boek dat je erg snel uitleest. Het verhaal gaat over gameverslaving en omgaan met je angsten. Onderwerpen die erg actueel zijn. Je leest hoe Miriam ondanks haar angst toch steeds weer verder wil spelen om Steven te verslaan. Dat maakt het verhaal soms beklemmend en brengt extra spanning met zich mee.
‘Ze wilde de helm afzetten en de sluiting openrukken en wegvluchten uit het spel. Maar ze kon niet, omdat haar hele lichaam verlamd was. Dat was een deel van de droom. De ogen kwamen nog dichterbij, en zij kon zich niet bewegen. Ze kon amper ademen.’
Hoe Miriam en Steven uiteindelijk samen hun angst proberen te overwinnen zorgt wel weer voor een mate van ontspanning, wat verademend werkt.
Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Miriam. Hierdoor krijg je een goed beeld van haar karakter, haar irritaties en drijfveren. Je beleeft haar zoektocht naar antwoorden als het ware zelf. Haar personage, maar ook dat van Steven, is heel prettig en sympathiek.
Wat opvalt, is dat het boek niet recent is geschreven. Aan een aantal beschrijvingen van het spel merk je dat ook heel goed. Zo ook als je leest over de reactietijd van het spel op een beweging, het misselijk maken bij het draaien en de vormgeving van sommige karakters. Verrassend genoeg maakt dat het verhaal niet minder boeiend, maar eerder sympathieker en op bepaalde momenten misschien zelfs komisch.
Spanning, nachtmerries, trauma’s en angsten zijn aan de orde van de dag in dit verhaal. Maar zeg nou zelf, wat speel je liever: een saai spel of een spel waarbij je je hart in je keel voelt kloppen?
Marijana Zivanovic
Leuk om te weten:
Voor de categorie 14-16 jaar is Een nieuwe wereld genomineerd door de Kinder- en jeugdjury Vlaanderen 1996-1997.
Een nieuwe wereld is een spannend boek dat je erg snel uitleest. Het verhaal gaat over gameverslaving en omgaan met je angsten. Onderwerpen die erg actueel zijn. Je leest hoe Miriam ondanks haar angst toch steeds weer verder wil spelen om Steven te verslaan. Dat maakt het verhaal soms beklemmend en brengt extra spanning met zich mee.
‘Ze wilde de helm afzetten en de sluiting openrukken en wegvluchten uit het spel. Maar ze kon niet, omdat haar hele lichaam verlamd was. Dat was een deel van de droom. De ogen kwamen nog dichterbij, en zij kon zich niet bewegen. Ze kon amper ademen.’
Hoe Miriam en Steven uiteindelijk samen hun angst proberen te overwinnen zorgt wel weer voor een mate van ontspanning, wat verademend werkt.
Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Miriam. Hierdoor krijg je een goed beeld van haar karakter, haar irritaties en drijfveren. Je beleeft haar zoektocht naar antwoorden als het ware zelf. Haar personage, maar ook dat van Steven, is heel prettig en sympathiek.
Wat opvalt, is dat het boek niet recent is geschreven. Aan een aantal beschrijvingen van het spel merk je dat ook heel goed. Zo ook als je leest over de reactietijd van het spel op een beweging, het misselijk maken bij het draaien en de vormgeving van sommige karakters. Verrassend genoeg maakt dat het verhaal niet minder boeiend, maar eerder sympathieker en op bepaalde momenten misschien zelfs komisch.
Spanning, nachtmerries, trauma’s en angsten zijn aan de orde van de dag in dit verhaal. Maar zeg nou zelf, wat speel je liever: een saai spel of een spel waarbij je je hart in je keel voelt kloppen?
Marijana Zivanovic
Leuk om te weten:
Voor de categorie 14-16 jaar is Een nieuwe wereld genomineerd door de Kinder- en jeugdjury Vlaanderen 1996-1997.