Recensie van Het reuzenradmysterie - Siobhan Dowd
Een bonusrondje met het reuzenrad
Het reuzenradmysterie is een detectiveverhaal, waarin Ted en zijn zus Kat op zoek gaan naar hun neef Salim, die in de London Eye in rook is opgegaan.
‘Ik schuifelde naar haar toe. ‘Een plan?’ zei ik.
‘Drie plannen. Eerst laten we dit filmpje ontwikkelen. Misschien geven de foto’s ons een nieuwe aanwijzing. Je kunt nooit weten.’
Ik knikte. Dat leek een goed idee.
‘Daarna testen we theorie 8.’
Ik wist niet zeker wat ze bedoelde, maar ik zei niets.
‘En dan maken we een rit in het Eye.’
Hoewel de theorieën soms vergezocht lijken en zelfs komisch zijn, heeft hij uiteindelijk een meesterlijk idee over hoe Salim verdwenen zou kunnen zijn en waar hij zich kan bevinden.
Het verhaal wordt verteld door Ted. Bijzonder aan de manier waarop hij dat doet, is het commentaar dat hij tussendoor levert. Zo maakt hij regelmatig een kort uitstapje om bepaalde uitdrukkingen aan de lezer uit te leggen.
‘Iedereen lag dubbel van het lachen. Dat gebeurde natuurlijk niet echt, maar ik vind het een mooi beeld dat mensen dubbel liggen door grote vrolijkheid. Het is een goede manier om het te beschrijven.’
Doordat hij dit soort commentaar levert, heb je een vollediger beeld van Ted als personage. Je voelt hoe rechtlijnig hij in het leven staat, dat hij heel rationeel is en overal goed over nadenkt. Ted legt zelf ook uit dat dat komt omdat hij een syndroom heeft. Wat mensen zeggen en doen vat hij daardoor vaak letterlijk op en lichaamstaal begrijpt hij niet of nauwelijks. Ook dit levert weer komische passages op.
Het reuzenradmysterie is een boek dat je beslist verrast. Het is een typisch detectiveverhaal, met een vleugje humor en een ontknoping die zo meesterlijk en onverwacht is, dat je het gevoel hebt een bonusritje in het reuzenrad te maken, terwijl je dacht dat het al voorbij was.
Marijana Zivanovic
Leuk om te weten:
Het reuzenradmysterie kreeg een Vlag & Wimpel van de Griffeljury 2011
Het reuzenradmysterie is een detectiveverhaal, waarin Ted en zijn zus Kat op zoek gaan naar hun neef Salim, die in de London Eye in rook is opgegaan.
‘Ik schuifelde naar haar toe. ‘Een plan?’ zei ik.
‘Drie plannen. Eerst laten we dit filmpje ontwikkelen. Misschien geven de foto’s ons een nieuwe aanwijzing. Je kunt nooit weten.’
Ik knikte. Dat leek een goed idee.
‘Daarna testen we theorie 8.’
Ik wist niet zeker wat ze bedoelde, maar ik zei niets.
‘En dan maken we een rit in het Eye.’
Hoewel de theorieën soms vergezocht lijken en zelfs komisch zijn, heeft hij uiteindelijk een meesterlijk idee over hoe Salim verdwenen zou kunnen zijn en waar hij zich kan bevinden.
Het verhaal wordt verteld door Ted. Bijzonder aan de manier waarop hij dat doet, is het commentaar dat hij tussendoor levert. Zo maakt hij regelmatig een kort uitstapje om bepaalde uitdrukkingen aan de lezer uit te leggen.
‘Iedereen lag dubbel van het lachen. Dat gebeurde natuurlijk niet echt, maar ik vind het een mooi beeld dat mensen dubbel liggen door grote vrolijkheid. Het is een goede manier om het te beschrijven.’
Doordat hij dit soort commentaar levert, heb je een vollediger beeld van Ted als personage. Je voelt hoe rechtlijnig hij in het leven staat, dat hij heel rationeel is en overal goed over nadenkt. Ted legt zelf ook uit dat dat komt omdat hij een syndroom heeft. Wat mensen zeggen en doen vat hij daardoor vaak letterlijk op en lichaamstaal begrijpt hij niet of nauwelijks. Ook dit levert weer komische passages op.
Het reuzenradmysterie is een boek dat je beslist verrast. Het is een typisch detectiveverhaal, met een vleugje humor en een ontknoping die zo meesterlijk en onverwacht is, dat je het gevoel hebt een bonusritje in het reuzenrad te maken, terwijl je dacht dat het al voorbij was.
Marijana Zivanovic
Leuk om te weten:
Het reuzenradmysterie kreeg een Vlag & Wimpel van de Griffeljury 2011