Recensie van Ilios, Het Verhaal van de Trojaanse Oorlog - Imme Dros
Eigenbelang en ijdelheid
Illios is een verhaal dat je in één keer uitleest. Het is humoristisch geschreven en ook al is het einde bekend, toch wil je weten hoe het komt tot de vernietiging van Troje. Bovendien maakt de beeldende omschrijving van de gevechten het verhaal bijzonder spannend en avontuurlijk.
Het is leuk om te zien hoe het handelen van de mensen wordt beïnvloed door de goden. Sommige goden steunen de Grieken en andere de Trojanen, waardoor steeds op wonderbaarlijke wijze de kansen keren en de strijd op aarde raast zoals ook de ruzie tussen de goden op de Olympus.
‘De wil van Zeus is wet, mams, al rukken ze op tot Illios. En ja, daar sloeg de eerste bliksem al in tussen de Griekse slagordes, een paard viel dood neer, de mannen stoven uiteen en weken terug, de linies verloren hun samenhang. Weer een bliksemschicht. Verwarring. Bliksem en donderslagen alom. Paniek. Doodsangst. Vlucht. De kansen waren gekeerd.’
De verteller van het verhaal is de verontwaardigde god Ares. Als god van de oorlog is hij het minst geliefd van alle goden, terwijl hij vindt dat zijn broers en vader ergere dingen uithalen. Zo schiet zijn broer Apollon achter elkaar pijlen af op muilezels en honden. Als Ares hem vraagt ermee te stoppen, gaat Apollon zelfs een stapje verder:
‘Jij je zin,’ grijnsde hij, maar hij bleef schieten.
‘Hé! Dat was geen hond, dat was een mens!’
Goed gezien! Nu schiet ik niet meer op honden. Zo beter, Ares?’
De beschrijving van de goden en hun gedrag maakt ze menselijk en herkenbaar. Zo zijn ze bijvoorbeeld jaloers op elkaar, ze zijn ijdel en vallen terug op hun vader of moeder als ze hulp nodig hebben.
Als je van epische avonturen houdt en bloederige gevechten niet schuwt dan is dit boek zeker een aanrader.
Marijana Zivanovic
Illios is een verhaal dat je in één keer uitleest. Het is humoristisch geschreven en ook al is het einde bekend, toch wil je weten hoe het komt tot de vernietiging van Troje. Bovendien maakt de beeldende omschrijving van de gevechten het verhaal bijzonder spannend en avontuurlijk.
Het is leuk om te zien hoe het handelen van de mensen wordt beïnvloed door de goden. Sommige goden steunen de Grieken en andere de Trojanen, waardoor steeds op wonderbaarlijke wijze de kansen keren en de strijd op aarde raast zoals ook de ruzie tussen de goden op de Olympus.
‘De wil van Zeus is wet, mams, al rukken ze op tot Illios. En ja, daar sloeg de eerste bliksem al in tussen de Griekse slagordes, een paard viel dood neer, de mannen stoven uiteen en weken terug, de linies verloren hun samenhang. Weer een bliksemschicht. Verwarring. Bliksem en donderslagen alom. Paniek. Doodsangst. Vlucht. De kansen waren gekeerd.’
De verteller van het verhaal is de verontwaardigde god Ares. Als god van de oorlog is hij het minst geliefd van alle goden, terwijl hij vindt dat zijn broers en vader ergere dingen uithalen. Zo schiet zijn broer Apollon achter elkaar pijlen af op muilezels en honden. Als Ares hem vraagt ermee te stoppen, gaat Apollon zelfs een stapje verder:
‘Jij je zin,’ grijnsde hij, maar hij bleef schieten.
‘Hé! Dat was geen hond, dat was een mens!’
Goed gezien! Nu schiet ik niet meer op honden. Zo beter, Ares?’
De beschrijving van de goden en hun gedrag maakt ze menselijk en herkenbaar. Zo zijn ze bijvoorbeeld jaloers op elkaar, ze zijn ijdel en vallen terug op hun vader of moeder als ze hulp nodig hebben.
Als je van epische avonturen houdt en bloederige gevechten niet schuwt dan is dit boek zeker een aanrader.
Marijana Zivanovic