Recensie van Niet Zonder Liefde - Marita de Sterck
Hindernissen niet uit de weg gaan, maar juist nemen!
Niet zonder liefde is een verhaal over hindernissen van een traceur – iemand die de kunst van het bewegen beheerst –, maar ook hindernissen van het leven en de liefde. Over zijn ingewikkelde relatie met Juma, zegt Arjun dan ook: ‘Een simpel lief is niks voor mij. Ik hou van hindernissen, die zetten de mens pas echt in beweging.’
De tijd die verstrijkt gedurende het verhaal is heel kort. Het verhaal begint op Station Antwerpen-Centraal en speelt zich af zolang de metro-rit van Juma duurt. Door flashbacks komen we meer te weten over Juma en Arjun.
In die flashbacks leer je meer over allerlei (sub)culturen: van de parkour subcultuur tot de geschiedenis van Arjuns vader (half Hutu, half Tutsi), Arjuns Marokkaanse vriend Mo en het Vlaams van Juma’s oma.
‘Juma haar lief heeft een donker vel. Niet koffiezwart, er zit een scheut melk in, maar ge zoudt toch sakkeren: “Dat ons Juma juist op een zwarte kraai moet vallen!” Ge zoudt het nooit helegans accepteren. Maar dat is niet meer van deze tijd. De Chicagoblokken hier zitten vol met alle kleuren geel en bruin en zwart. Natuurlijk zit er krapuul tussen. Ik sla ze met plezier met mijn sacoche op hun bakkes als ze mij ambeteren. Ja, ik steek nog altijd een baksteen in mijn sacoche. Ge weet nog wel hoe hard die handtas van mij kan aankomen!’
Het verhaal wordt op verschillende manieren verteld en dat maakt het voor een beginnende lezer soms lastig te volgen. Het ene hoofdstuk is Arjun degene die het verhaal vertelt en het andere hoofdstuk is er geen ik-persoon, maar volg je de gedachten van iemand anders, bijvoorbeeld de oma van Juma.
Toch is Niet zonder liefde zeker de moeite waard als je houdt van een combinatie van actie en liefde die stoer en niet zoetsappig is.
Marijana Zivanovic
Leuk om te weten:
Niet zonder liefde is genomineerd voor de Halewijnprijs, de prijs 'voor de auteur die meer aandacht verdient'.
Niet zonder liefde is een verhaal over hindernissen van een traceur – iemand die de kunst van het bewegen beheerst –, maar ook hindernissen van het leven en de liefde. Over zijn ingewikkelde relatie met Juma, zegt Arjun dan ook: ‘Een simpel lief is niks voor mij. Ik hou van hindernissen, die zetten de mens pas echt in beweging.’
De tijd die verstrijkt gedurende het verhaal is heel kort. Het verhaal begint op Station Antwerpen-Centraal en speelt zich af zolang de metro-rit van Juma duurt. Door flashbacks komen we meer te weten over Juma en Arjun.
In die flashbacks leer je meer over allerlei (sub)culturen: van de parkour subcultuur tot de geschiedenis van Arjuns vader (half Hutu, half Tutsi), Arjuns Marokkaanse vriend Mo en het Vlaams van Juma’s oma.
‘Juma haar lief heeft een donker vel. Niet koffiezwart, er zit een scheut melk in, maar ge zoudt toch sakkeren: “Dat ons Juma juist op een zwarte kraai moet vallen!” Ge zoudt het nooit helegans accepteren. Maar dat is niet meer van deze tijd. De Chicagoblokken hier zitten vol met alle kleuren geel en bruin en zwart. Natuurlijk zit er krapuul tussen. Ik sla ze met plezier met mijn sacoche op hun bakkes als ze mij ambeteren. Ja, ik steek nog altijd een baksteen in mijn sacoche. Ge weet nog wel hoe hard die handtas van mij kan aankomen!’
Het verhaal wordt op verschillende manieren verteld en dat maakt het voor een beginnende lezer soms lastig te volgen. Het ene hoofdstuk is Arjun degene die het verhaal vertelt en het andere hoofdstuk is er geen ik-persoon, maar volg je de gedachten van iemand anders, bijvoorbeeld de oma van Juma.
Toch is Niet zonder liefde zeker de moeite waard als je houdt van een combinatie van actie en liefde die stoer en niet zoetsappig is.
Marijana Zivanovic
Leuk om te weten:
Niet zonder liefde is genomineerd voor de Halewijnprijs, de prijs 'voor de auteur die meer aandacht verdient'.