Recensie van Achtste Groepers Huilen Niet - Jacques Vriens
Wat doe jij als je te horen krijgt dat je dood gaat?
Achterin het boek heeft Jacques Vriens geschreven hoe hij tot het schrijven van dit boek is gekomen. Hij heeft Achtste groepers huilen niet geschreven naar aanleiding van het overlijden van een van zijn leerlingen. Het meisje heette Anke en is in 1991 overleden aan leukemie. Jacques Vriens was toen meester van groep 8 op een basisschool.
Doordat het een waargebeurd verhaal is, krijgt het verhaal een extra diepgang. Het wordt de lezer duidelijk gemaakt dat dit soort dingen iedereen kan overkomen.
Het verhaal is geschreven zoals het in het echte leven is, zonder dat de emoties het verhaal overdreven maken. Je zal om delen van het verhaal moeten lachen, omdat de gebeurtenissen grappig zijn beschreven. Daarnaast zijn er ook gebeurtenissen beschreven waarbij je het niet of maar moeilijk droog zult houden.
‘Ineens werd Akkie ontzettend kwaad, alsof in haarzelf iets ontplofte. ‘Donder op, jullie,’ schreeuwde ze. ‘Ik wil hier weg, ik wil weg uit dit klote-ziekenhuis.’
‘Akkie toch,’ stamelde haar moeder. ‘Wég, zeg ik! Wég, wég, wég!’
Pap probeerde haar hand te pakken, maar Akkie begon wild om zich heen te slaan en schreeuwde: ‘Blijf van me af, rotvent!’(…) Veerle ging bij Akkie zitten en controleerde of de lange lijn nog goed zat. ‘Ik doe stom hè?’ zei Akkie tegen Veerle.’
Door Achtste groepers huilen niet krijg je meer inzicht in wat een schok het voor je is als je te horen krijgt dat je doodgaat. Het boek zal je zeker helpen om je eigen emoties een plekje te geven als je iets soortgelijks hebt meegemaakt. Maar ook als je zoiets nog nooit hebt meegemaakt, is het een mooi, emotioneel boek dat je zeker zal waarderen!
Marcel Goedknegt
Leuk om te weten:
Het boek Achtste groepers huilen niet van Jacques Vriens is in 2012 verfilmd. De film kreeg in hetzelfde jaar de Gouden Film Award.
Achterin het boek heeft Jacques Vriens geschreven hoe hij tot het schrijven van dit boek is gekomen. Hij heeft Achtste groepers huilen niet geschreven naar aanleiding van het overlijden van een van zijn leerlingen. Het meisje heette Anke en is in 1991 overleden aan leukemie. Jacques Vriens was toen meester van groep 8 op een basisschool.
Doordat het een waargebeurd verhaal is, krijgt het verhaal een extra diepgang. Het wordt de lezer duidelijk gemaakt dat dit soort dingen iedereen kan overkomen.
Het verhaal is geschreven zoals het in het echte leven is, zonder dat de emoties het verhaal overdreven maken. Je zal om delen van het verhaal moeten lachen, omdat de gebeurtenissen grappig zijn beschreven. Daarnaast zijn er ook gebeurtenissen beschreven waarbij je het niet of maar moeilijk droog zult houden.
‘Ineens werd Akkie ontzettend kwaad, alsof in haarzelf iets ontplofte. ‘Donder op, jullie,’ schreeuwde ze. ‘Ik wil hier weg, ik wil weg uit dit klote-ziekenhuis.’
‘Akkie toch,’ stamelde haar moeder. ‘Wég, zeg ik! Wég, wég, wég!’
Pap probeerde haar hand te pakken, maar Akkie begon wild om zich heen te slaan en schreeuwde: ‘Blijf van me af, rotvent!’(…) Veerle ging bij Akkie zitten en controleerde of de lange lijn nog goed zat. ‘Ik doe stom hè?’ zei Akkie tegen Veerle.’
Door Achtste groepers huilen niet krijg je meer inzicht in wat een schok het voor je is als je te horen krijgt dat je doodgaat. Het boek zal je zeker helpen om je eigen emoties een plekje te geven als je iets soortgelijks hebt meegemaakt. Maar ook als je zoiets nog nooit hebt meegemaakt, is het een mooi, emotioneel boek dat je zeker zal waarderen!
Marcel Goedknegt
Leuk om te weten:
Het boek Achtste groepers huilen niet van Jacques Vriens is in 2012 verfilmd. De film kreeg in hetzelfde jaar de Gouden Film Award.