Recensie van Blind Date - Theo Hoogstraten
De waarheid is niet altijd wat je denkt dat het is
Blind Date is het derde detective verhaal dat Theo Hoogstraten heeft geschreven. In Blind Date worden veel thema’s behandeld, die het leven van opgroeiende jongeren bepalen en beïnvloeden. Zo gaat het in het boek over keuzes maken zoals veilig of onveilig vrijen en het wel of niet gebruiken van XTC. Maar ook het helpen van je vrienden en eerwraak in de familie, inclusief welke gevolgen dat voor je heeft, komen in het verhaal aan bod. Toch wijst Theo Hoogstraten niet met het bestraffende vingertje naar de lezer bij deze onderwerpen. De positieve en negatieve kanten worden belicht, maar de juiste keuze laat de schrijver over aan de lezer.
‘Op dat moment klonk in de verte een ijzingwekkende schreeuw. De bewegingen van de dansers verstarden. ‘Wat was dat?’ vroeg Inge. ‘Meryem!’ riep Stefan. ‘Meryem is daar!’ Hij holde terug, op de voet gevolgd door Wouter en Inge … Als versteend bleef hij staan, niet wetend wat te doen of te zeggen. Meryem lag op haar rug, haar hoofd schuin opzij in het zand. Uit een wond onder haar rechterborst liep een straaltje bloed via haar heup in het zand.’
Vanaf het moment dat Meryem wordt neergestoken heeft het boek een bepaalde spanning. Die spanning bouwt steeds iets meer op. Daarnaast word je tijdens het lezen door de schrijver meerdere malen op het verkeerde been gezet. Steeds als je denkt dat je weet hoe het zit, neemt het verhaal een andere wending en kom je er achter dat je er helemaal naast zat. Hierdoor blijft Blind Date tot en met de laatste bladzijde superspannend om te lezen!
Marcel Goedknegt
Blind Date is het derde detective verhaal dat Theo Hoogstraten heeft geschreven. In Blind Date worden veel thema’s behandeld, die het leven van opgroeiende jongeren bepalen en beïnvloeden. Zo gaat het in het boek over keuzes maken zoals veilig of onveilig vrijen en het wel of niet gebruiken van XTC. Maar ook het helpen van je vrienden en eerwraak in de familie, inclusief welke gevolgen dat voor je heeft, komen in het verhaal aan bod. Toch wijst Theo Hoogstraten niet met het bestraffende vingertje naar de lezer bij deze onderwerpen. De positieve en negatieve kanten worden belicht, maar de juiste keuze laat de schrijver over aan de lezer.
‘Op dat moment klonk in de verte een ijzingwekkende schreeuw. De bewegingen van de dansers verstarden. ‘Wat was dat?’ vroeg Inge. ‘Meryem!’ riep Stefan. ‘Meryem is daar!’ Hij holde terug, op de voet gevolgd door Wouter en Inge … Als versteend bleef hij staan, niet wetend wat te doen of te zeggen. Meryem lag op haar rug, haar hoofd schuin opzij in het zand. Uit een wond onder haar rechterborst liep een straaltje bloed via haar heup in het zand.’
Vanaf het moment dat Meryem wordt neergestoken heeft het boek een bepaalde spanning. Die spanning bouwt steeds iets meer op. Daarnaast word je tijdens het lezen door de schrijver meerdere malen op het verkeerde been gezet. Steeds als je denkt dat je weet hoe het zit, neemt het verhaal een andere wending en kom je er achter dat je er helemaal naast zat. Hierdoor blijft Blind Date tot en met de laatste bladzijde superspannend om te lezen!
Marcel Goedknegt