Recensie van de Jongen in de Gestreepte Pyjama - John Boyne
Een onmogelijke vriendschap
De jongen in de gestreepte pyjama is een verhaal over een onmogelijke vriendschap ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. We lezen het verhaal vanuit de jonge en onwetende Bruno. Hij heeft geen idee waarom de mensen aan de andere kant van het hek in pyjama’s rondlopen. Hij denkt dat er iets verkeerd aan hem moet zijn en hij begrijpt niet waarom hij niet aan de andere kant van het hek mag spelen. Als lezer weet je wel beter, want tussen de regels door wordt duidelijk dat met Ouswis het concentratiekamp Auschwitz wordt bedoeld en dat Bruno de zoon van een Nazi-Duitser is. Dat de wrede werkelijkheid Bruno grotendeels ontgaat, is hartverscheurend.
‘Wie zijn al die mensen buiten?’ vroeg Bruno. Vader hield zijn hoofd een beetje scheef en leek wat beduusd door de vraag. ‘Soldaten, Bruno,’ zei hij. ‘En secretaresses. Stafmedewerkers. Die heb je allemaal al eens eerder gezien.’ ‘Nee, die niet,’ zei Bruno. ‘De mensen die ik uit mijn raam zie. In de barakken, in de verte. Ze hebben allemaal dezelfde kleren aan.’ ‘Ah, die mensen,’ zei vader knikkend en met een lichte glimlach. ‘Die mensen… nou, dat zijn helemaal geen mensen, Bruno.’
De jongen in de gestreepte pyjama is een prachtig oorlogsverhaal over de Jodenvervolging. Tegelijkertijd is het een verhaal over een vriendschap tussen twee jongens die laat zien dat afkomst onbelangrijk is. Het verhaal boeit en ontroerd vrijwel vanaf het begin. Het eind van het verhaal bevat een geniale ontknoping die je naar de strot grijpt en niet te bevatten is.
Sanne Veerman
De jongen in de gestreepte pyjama is een verhaal over een onmogelijke vriendschap ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. We lezen het verhaal vanuit de jonge en onwetende Bruno. Hij heeft geen idee waarom de mensen aan de andere kant van het hek in pyjama’s rondlopen. Hij denkt dat er iets verkeerd aan hem moet zijn en hij begrijpt niet waarom hij niet aan de andere kant van het hek mag spelen. Als lezer weet je wel beter, want tussen de regels door wordt duidelijk dat met Ouswis het concentratiekamp Auschwitz wordt bedoeld en dat Bruno de zoon van een Nazi-Duitser is. Dat de wrede werkelijkheid Bruno grotendeels ontgaat, is hartverscheurend.
‘Wie zijn al die mensen buiten?’ vroeg Bruno. Vader hield zijn hoofd een beetje scheef en leek wat beduusd door de vraag. ‘Soldaten, Bruno,’ zei hij. ‘En secretaresses. Stafmedewerkers. Die heb je allemaal al eens eerder gezien.’ ‘Nee, die niet,’ zei Bruno. ‘De mensen die ik uit mijn raam zie. In de barakken, in de verte. Ze hebben allemaal dezelfde kleren aan.’ ‘Ah, die mensen,’ zei vader knikkend en met een lichte glimlach. ‘Die mensen… nou, dat zijn helemaal geen mensen, Bruno.’
De jongen in de gestreepte pyjama is een prachtig oorlogsverhaal over de Jodenvervolging. Tegelijkertijd is het een verhaal over een vriendschap tussen twee jongens die laat zien dat afkomst onbelangrijk is. Het verhaal boeit en ontroerd vrijwel vanaf het begin. Het eind van het verhaal bevat een geniale ontknoping die je naar de strot grijpt en niet te bevatten is.
Sanne Veerman