Recensie van De Ramp - Theo Hoogstraaten
Bizar
De naam 'Tsjernobyl' zal bij de bezoekers van deze site waarschijnlijk geen lampje doen branden, maar het is de plek waar in 1986 de grootste kernramp tot nu toe heeft plaatsgevonden. Tegelijkertijd was dit ook de aanleiding voor Theo Hoogstraaten om dit boek over een fictieve kernramp in Noord- Holland te schrijven. Het is zelfs een zo goed gelezen boek dat de uitgever besloten heeft er in 2003 een nieuwe, geactualiseerde versie van uit te geven en het thema is nog steeds aan de orde. 'Fukushima' zal namelijk bekender in de oren klinken en de huidige discussie over duurzame energiebronnen zal de voor- en nadelen van kernenergie weer op de agenda zetten.
'Wat is er Peter?' 'Mijn vader... Hij werkt in de centrale. Ze... zeiden dat niemand in de centrale het heeft overleefd.' Plotseling kon hij zich niet meer inhouden. Snikkend hakkelde hij verder: 'Ik... ik weet niet of hij dienst had! Ik moet weten of hij dienst had, anders... anders is hij...'
Wanneer je dit leest, zit je ineens midden in het verhaal. Je kunt je de wanhoop van Peter goed voorstellen en leeft met hem mee op zijn zoektocht naar zijn vader. Waar de jongeren vervolgens terechtkomen doet allemaal nogal bizar aan. De schrijver beschrijft een wereld van leegte en dood en daar kan zelfs een nog in leven zijnde hond niets aan veranderen. De schrijfstijl is niet te gemakkelijk. Je moet dus wel een gevorderde lezer zijn om dit boek te kunnen begrijpen. Wel is er een landkaart en een verklarende woordenlijst met scheepstermen toegevoegd om het een en ander te verduidelijken.
Het boek boeit van begin tot eind en je kunt merken dat de schrijver veel onderzoek gedaan heeft naar rampen, omdat hij veel verschillende mogelijke gevolgen ervan beschrijft. Het slot en het thema van dit verhaal zullen zeker indruk op je maken en het zal je nog een aantal dagen blijven achtervolgen. Zeker als je in Noord- Holland woont.
Maarten Flaton
De naam 'Tsjernobyl' zal bij de bezoekers van deze site waarschijnlijk geen lampje doen branden, maar het is de plek waar in 1986 de grootste kernramp tot nu toe heeft plaatsgevonden. Tegelijkertijd was dit ook de aanleiding voor Theo Hoogstraaten om dit boek over een fictieve kernramp in Noord- Holland te schrijven. Het is zelfs een zo goed gelezen boek dat de uitgever besloten heeft er in 2003 een nieuwe, geactualiseerde versie van uit te geven en het thema is nog steeds aan de orde. 'Fukushima' zal namelijk bekender in de oren klinken en de huidige discussie over duurzame energiebronnen zal de voor- en nadelen van kernenergie weer op de agenda zetten.
'Wat is er Peter?' 'Mijn vader... Hij werkt in de centrale. Ze... zeiden dat niemand in de centrale het heeft overleefd.' Plotseling kon hij zich niet meer inhouden. Snikkend hakkelde hij verder: 'Ik... ik weet niet of hij dienst had! Ik moet weten of hij dienst had, anders... anders is hij...'
Wanneer je dit leest, zit je ineens midden in het verhaal. Je kunt je de wanhoop van Peter goed voorstellen en leeft met hem mee op zijn zoektocht naar zijn vader. Waar de jongeren vervolgens terechtkomen doet allemaal nogal bizar aan. De schrijver beschrijft een wereld van leegte en dood en daar kan zelfs een nog in leven zijnde hond niets aan veranderen. De schrijfstijl is niet te gemakkelijk. Je moet dus wel een gevorderde lezer zijn om dit boek te kunnen begrijpen. Wel is er een landkaart en een verklarende woordenlijst met scheepstermen toegevoegd om het een en ander te verduidelijken.
Het boek boeit van begin tot eind en je kunt merken dat de schrijver veel onderzoek gedaan heeft naar rampen, omdat hij veel verschillende mogelijke gevolgen ervan beschrijft. Het slot en het thema van dit verhaal zullen zeker indruk op je maken en het zal je nog een aantal dagen blijven achtervolgen. Zeker als je in Noord- Holland woont.
Maarten Flaton