Recensie van Groeten Uit Londen - Joyce Pool
Foute vooroordelen
De angst voor het terrorisme zit er goed in in de westerse wereld. Joyce Pool laat je in dit boek lezen welke vervelende gevolgen dat zou kunnen hebben. Het meest beangstigende is nog wel dat de hoofdpersoon voornamelijk beoordeeld wordt op zijn Marokkaanse uiterlijk. De schrijfster verdient een compliment voor de manier waarop zij dit moeilijke en actuele thema in woorden heeft kunnen en durven brengen.
'Terug naar het hok van acht vierkante meter waarvan ik elke vieze vlek en iedere kreet van frustratie op de muren inmiddels kan uittekenen. En ik had er zo'n zin in, in onze werkweek naar Londen.'
Het citaat hierboven geeft aan dat dit een aangrijpend boek over hoe een Nederlandse jongen vanwege zijn afkomst en een gegeven 'cadeau' in een nachtmerrie terecht komt. De schrijfstijl zorgt ervoor dat je je goed kunt inleven in de hoofdpersonen en Joyce Pool is er in geslaagd de woede en frustratie van Jamal onder woorden te brengen. Je krijgt een goed en gedegen uitgewerkt beeld van de hoofdpersoon. Elk hoofdstuk begint met de naar 'Sanne' of 'Jamal' waardoor de perspectiefwisselingen voor de lezer gelijk duidelijk zijn. Ook zorgt dit ervoor dat je als lezer heel duidelijk ziet dat Sanne, als blanke Nederlandse, heel anders wordt behandeld als onze Jim.
De beklemmende en intimiderende sfeer, in de cel en op het politiebureau bijvoorbeeld, wordt mooi neergezet en ik blijf achter met de vraag of de politie eigenlijk wel iets anders had kunnen doen. Wat zou jij doen als je iemand met een bom zou betrappen? Veiligheid voor alles, toch? Het citaat hieronder laat zien wat het met onze hoofdpersoon gedaan heeft en is mijns inziens een waarschuwing voor ons allemaal.
'In mijn vorige leven was ik een Nederlander met Marokkaanse ouders, nu voel ik me een Marokkaan die toevallig in Nederland woont.'
Maarten Flaton
De angst voor het terrorisme zit er goed in in de westerse wereld. Joyce Pool laat je in dit boek lezen welke vervelende gevolgen dat zou kunnen hebben. Het meest beangstigende is nog wel dat de hoofdpersoon voornamelijk beoordeeld wordt op zijn Marokkaanse uiterlijk. De schrijfster verdient een compliment voor de manier waarop zij dit moeilijke en actuele thema in woorden heeft kunnen en durven brengen.
'Terug naar het hok van acht vierkante meter waarvan ik elke vieze vlek en iedere kreet van frustratie op de muren inmiddels kan uittekenen. En ik had er zo'n zin in, in onze werkweek naar Londen.'
Het citaat hierboven geeft aan dat dit een aangrijpend boek over hoe een Nederlandse jongen vanwege zijn afkomst en een gegeven 'cadeau' in een nachtmerrie terecht komt. De schrijfstijl zorgt ervoor dat je je goed kunt inleven in de hoofdpersonen en Joyce Pool is er in geslaagd de woede en frustratie van Jamal onder woorden te brengen. Je krijgt een goed en gedegen uitgewerkt beeld van de hoofdpersoon. Elk hoofdstuk begint met de naar 'Sanne' of 'Jamal' waardoor de perspectiefwisselingen voor de lezer gelijk duidelijk zijn. Ook zorgt dit ervoor dat je als lezer heel duidelijk ziet dat Sanne, als blanke Nederlandse, heel anders wordt behandeld als onze Jim.
De beklemmende en intimiderende sfeer, in de cel en op het politiebureau bijvoorbeeld, wordt mooi neergezet en ik blijf achter met de vraag of de politie eigenlijk wel iets anders had kunnen doen. Wat zou jij doen als je iemand met een bom zou betrappen? Veiligheid voor alles, toch? Het citaat hieronder laat zien wat het met onze hoofdpersoon gedaan heeft en is mijns inziens een waarschuwing voor ons allemaal.
'In mijn vorige leven was ik een Nederlander met Marokkaanse ouders, nu voel ik me een Marokkaan die toevallig in Nederland woont.'
Maarten Flaton