Recensie van Het is een straf als je zo mooi moet zijn als ik - Ted van Lieshout & André Sollie
Het is geen straf om mooie gedichten te lezen
Het is een straf als je zo mooi moet zijn als ik is een verzameling van vijfentwintig gedichten met een grote variatie van onderwerpen. De gedichten zijn oorspronkelijk geschreven voor de televisieserie ‘Het Klokhuis’, maar niet alle gedichten zijn uiteindelijk gebruikt.
De gedichten hebben verschillende thema’s, zoals onzekerheid, eenzaamheid en ongelukkig zijn met wie je bent. Bij een aantal gedichten weet je als je begint met lezen nog niet precies waar het om gaat. Maar de schrijver heeft de gedichten zo geschreven, dat zonder het thema letterlijk te noemen in het gedicht, jij als lezer zelf snel begrijpt wat de boodschap is van het gedicht.
De moeilijkheid van de onderwerpen wisselt enorm per gedicht. Het ene moment lees je een gedicht over een jongen die dorst heeft maar limonade wil in plaats van water. Bij het volgende gedicht gaat het over een man die liever als vrouw door het leven gaat.
Terwijl je de gedichten leest komt die emotie boven borrelen die past bij het gedicht. De schrijver weet op het juiste moment die gevoelige snaar te raken, zodat je op verschillende momenten een brok in je keel weg moet slikken.
‘Cassette
Ik vond cassettebandjes in een doos op zolder
en wilde weten of er nog iets moois op stond.
Toen hoorde ik ineens de stem van mijn vader,
alsof de woorden kwamen uit zijn mond.
Hij zong een liedje over Edelweiss en alpen;
ik denk dat hij het zomaar zelf verzonnen heeft.
Ik zat verstard en luisterde geschrokken
omdat mijn vader al sinds jaren niet meer leeft.
Tot nu toe had ik enkel maar een boek met foto’s
en ook een envelop waarop zijn handschrift staat.
Ik ben verbaasd dat een cassette heeft onthouden
dat hij ademhaalde, zong en heeft gepraat.
Zijn stem was het eerste dat ik ben vergeten
en toch herken ik hem bij elk gezongen woord.
Het valt me op dat hij een heel klein beetje sliste.
Toch gek, dat heb ik toen hij leefde nooit gehoord.’
Marcel Goedknegt
Het is een straf als je zo mooi moet zijn als ik is een verzameling van vijfentwintig gedichten met een grote variatie van onderwerpen. De gedichten zijn oorspronkelijk geschreven voor de televisieserie ‘Het Klokhuis’, maar niet alle gedichten zijn uiteindelijk gebruikt.
De gedichten hebben verschillende thema’s, zoals onzekerheid, eenzaamheid en ongelukkig zijn met wie je bent. Bij een aantal gedichten weet je als je begint met lezen nog niet precies waar het om gaat. Maar de schrijver heeft de gedichten zo geschreven, dat zonder het thema letterlijk te noemen in het gedicht, jij als lezer zelf snel begrijpt wat de boodschap is van het gedicht.
De moeilijkheid van de onderwerpen wisselt enorm per gedicht. Het ene moment lees je een gedicht over een jongen die dorst heeft maar limonade wil in plaats van water. Bij het volgende gedicht gaat het over een man die liever als vrouw door het leven gaat.
Terwijl je de gedichten leest komt die emotie boven borrelen die past bij het gedicht. De schrijver weet op het juiste moment die gevoelige snaar te raken, zodat je op verschillende momenten een brok in je keel weg moet slikken.
‘Cassette
Ik vond cassettebandjes in een doos op zolder
en wilde weten of er nog iets moois op stond.
Toen hoorde ik ineens de stem van mijn vader,
alsof de woorden kwamen uit zijn mond.
Hij zong een liedje over Edelweiss en alpen;
ik denk dat hij het zomaar zelf verzonnen heeft.
Ik zat verstard en luisterde geschrokken
omdat mijn vader al sinds jaren niet meer leeft.
Tot nu toe had ik enkel maar een boek met foto’s
en ook een envelop waarop zijn handschrift staat.
Ik ben verbaasd dat een cassette heeft onthouden
dat hij ademhaalde, zong en heeft gepraat.
Zijn stem was het eerste dat ik ben vergeten
en toch herken ik hem bij elk gezongen woord.
Het valt me op dat hij een heel klein beetje sliste.
Toch gek, dat heb ik toen hij leefde nooit gehoord.’
Marcel Goedknegt