Recensie van Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht - Mark Haddon
De Wonderlijke wereld van Christopher
Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht geeft ons een boeiende kijk op de wereld door de ogen van een autistische jongen. Doordat we het verhaal lezen vanuit Christopher zelf, krijgt zijn gedrag een eigen logica. Voor Christopher moet alles een logische verklaring hebben. Hij zet de lezer dan ook voortdurend aan het denken.
‘Ik weet niet wat vader bedoelt als hij zegt ‘Bemoei je niet met andermans zaken’ want ik weet niet wat hij bedoelt met ‘andermans zaken’ want ik doe een heleboel dingen met andere mensen, wat andermans betekent, op school en in de winkel en in de bus, en voor zijn werk gaat hij andermans huizen in om hun ketels en hun verwarming te maken. En dat zijn allemaal andermans zaken.’
In het begin van het verhaal geeft Christopher aan dat dit geen grappig boek wordt. Hij kan namelijk geen grapjes vertellen, omdat hij ze niet snapt. Wat voor ons onbelangrijk en gewoon lijkt, is voor Christopher vaak wel van belang. Dit maakt het verhaal dan ook juist heel humoristisch. Een bordje als ‘verboden op het gras te lopen’ is voor Christopher erg verwarrend, ‘want er zijn toch genoeg stukken gras waar wel op gelopen mag worden?’
Het is knap hoe de schrijver Mark Haddon zich heeft ingeleefd in een jongen met een autistische stoornis. Hij doet dat op zo’n manier dat je van de jongen gaat houden. En dat is bijzonder, want zelf heeft Christopher weinig gevoel voor de mensen om hem heen. Het is dan ook schrijnend om te lezen hoe gemakkelijk Christopher van zijn vader wegloopt, terwijl deze zo goed voor hem zorgt. Tegelijkertijd leef je helemaal met hem mee wanneer hij beseft dat het bulderende geluid dat hij hoort het geluid van de metro is en hij hier vijf uur later eindelijk in durft te stappen.
Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht is een fantastisch verhaal dat je doet verwonderen, je aan het denken zet en je nog lang bij zult blijven.
Sanne Veerman
Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht geeft ons een boeiende kijk op de wereld door de ogen van een autistische jongen. Doordat we het verhaal lezen vanuit Christopher zelf, krijgt zijn gedrag een eigen logica. Voor Christopher moet alles een logische verklaring hebben. Hij zet de lezer dan ook voortdurend aan het denken.
‘Ik weet niet wat vader bedoelt als hij zegt ‘Bemoei je niet met andermans zaken’ want ik weet niet wat hij bedoelt met ‘andermans zaken’ want ik doe een heleboel dingen met andere mensen, wat andermans betekent, op school en in de winkel en in de bus, en voor zijn werk gaat hij andermans huizen in om hun ketels en hun verwarming te maken. En dat zijn allemaal andermans zaken.’
In het begin van het verhaal geeft Christopher aan dat dit geen grappig boek wordt. Hij kan namelijk geen grapjes vertellen, omdat hij ze niet snapt. Wat voor ons onbelangrijk en gewoon lijkt, is voor Christopher vaak wel van belang. Dit maakt het verhaal dan ook juist heel humoristisch. Een bordje als ‘verboden op het gras te lopen’ is voor Christopher erg verwarrend, ‘want er zijn toch genoeg stukken gras waar wel op gelopen mag worden?’
Het is knap hoe de schrijver Mark Haddon zich heeft ingeleefd in een jongen met een autistische stoornis. Hij doet dat op zo’n manier dat je van de jongen gaat houden. En dat is bijzonder, want zelf heeft Christopher weinig gevoel voor de mensen om hem heen. Het is dan ook schrijnend om te lezen hoe gemakkelijk Christopher van zijn vader wegloopt, terwijl deze zo goed voor hem zorgt. Tegelijkertijd leef je helemaal met hem mee wanneer hij beseft dat het bulderende geluid dat hij hoort het geluid van de metro is en hij hier vijf uur later eindelijk in durft te stappen.
Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht is een fantastisch verhaal dat je doet verwonderen, je aan het denken zet en je nog lang bij zult blijven.
Sanne Veerman