Recensie van IJsbarbaar - Rob Ruggenberg
Wat doe jij om je huis en de liefde van je leven terug te zien?
Rob Ruggenberg wilde een verrassend boek schrijven over de geschiedenis dat ook nog eens spannend en interessant is. Dat is hem met IJsbarbaar zeker gelukt. IJsbarbaar is zo geschreven dat je een goed beeld krijgt van hoe ruw en hard het leven was in de zeventiende eeuw, zonder het leven in die tijd mooier weer te geven dan het in werkelijkheid was.
‘Pas op!’ schreeuwde hij. ‘De hond!’
Te laat.
De Knoop gleed los.
De hond stormde op de kinderen af. Het dier was zo overstuur dat hij zijn kwelgeesten voorbijliep en op het meisje afloop dat net voorbij kwam rennen. Orpa zag hem op zich afkomen, gaf een gil van schrik en gleed uit in de sneeuw. Nog geen twee tellen later was het dier bij haar en zette grauwend zijn tanden in haar gezicht.’
Je krijgt een uitgebreid gedetailleerde omschrijving van de omgeving, zowel van Nederland als van Groenland. Ook de personages zijn goed en beeldend beschreven. Hierdoor waan je je in de zeventiende eeuw en ervaar je als het ware zelf hoe gevaarlijk en meedogenloos het leven in die tijd was.
In het begin van IJsbarbaar lees je vanuit een alleswetende verteller. Op het moment dat Nunôk in Nederland is, verandert de schrijver het perspectief en zie je alles door de ogen van Nunôk. Je ervaart hoe het is om in een vreemd land terecht te komen, allemaal vreemde dingen voor het eerst te zien en hoe moeilijk het is om een vreemde taal te leren. Wat wel opvalt is dat Nunôk soms woorden gebruikt waarvan hij het bestaan niet kan weten, omdat hij namen van dingen en voorwerpen weet die hij nog nooit gezien heeft.
Dit alles maakt IJsbarbaar een boek dat je gelezen moet hebben, als je houdt van een spannend verhaal en geïnteresseerd bent in gebeurtenissen van vroeger.
Marcel Goedknegt
Leuk om te weten:
In 2012 is IJsbarbaar bekroond met een Vlag en Wimpel door de Griffeljury en in 2013 is IJsbarbaar gekozen door de Jonge Jury als Beste Jeugdboek van het Jaar.
Rob Ruggenberg wilde een verrassend boek schrijven over de geschiedenis dat ook nog eens spannend en interessant is. Dat is hem met IJsbarbaar zeker gelukt. IJsbarbaar is zo geschreven dat je een goed beeld krijgt van hoe ruw en hard het leven was in de zeventiende eeuw, zonder het leven in die tijd mooier weer te geven dan het in werkelijkheid was.
‘Pas op!’ schreeuwde hij. ‘De hond!’
Te laat.
De Knoop gleed los.
De hond stormde op de kinderen af. Het dier was zo overstuur dat hij zijn kwelgeesten voorbijliep en op het meisje afloop dat net voorbij kwam rennen. Orpa zag hem op zich afkomen, gaf een gil van schrik en gleed uit in de sneeuw. Nog geen twee tellen later was het dier bij haar en zette grauwend zijn tanden in haar gezicht.’
Je krijgt een uitgebreid gedetailleerde omschrijving van de omgeving, zowel van Nederland als van Groenland. Ook de personages zijn goed en beeldend beschreven. Hierdoor waan je je in de zeventiende eeuw en ervaar je als het ware zelf hoe gevaarlijk en meedogenloos het leven in die tijd was.
In het begin van IJsbarbaar lees je vanuit een alleswetende verteller. Op het moment dat Nunôk in Nederland is, verandert de schrijver het perspectief en zie je alles door de ogen van Nunôk. Je ervaart hoe het is om in een vreemd land terecht te komen, allemaal vreemde dingen voor het eerst te zien en hoe moeilijk het is om een vreemde taal te leren. Wat wel opvalt is dat Nunôk soms woorden gebruikt waarvan hij het bestaan niet kan weten, omdat hij namen van dingen en voorwerpen weet die hij nog nooit gezien heeft.
Dit alles maakt IJsbarbaar een boek dat je gelezen moet hebben, als je houdt van een spannend verhaal en geïnteresseerd bent in gebeurtenissen van vroeger.
Marcel Goedknegt
Leuk om te weten:
In 2012 is IJsbarbaar bekroond met een Vlag en Wimpel door de Griffeljury en in 2013 is IJsbarbaar gekozen door de Jonge Jury als Beste Jeugdboek van het Jaar.