Recensie van Marokko aan de Plas - Karlijn Stoffels
Kaaskoppen en Marokkanen
In Marokko aan de Plas lezen we hoe Issa, een Marokkaanse jongen, zich in een Nederlandse maatschappij staande houdt. Issa leert steeds meer over de Nederlandse gewoonten en tegelijkertijd krijg je als lezer inzicht in de Marokkaanse cultuur. Zo vertelt Issa: ‘Je kon gewoon gaan zitten, al zeiden ze dat niet, en als ze je niks gaven om te eten betekende het niet dat je weg moest.’
Karlijn Stoffels weet het verhaal van Issa op overtuigende wijze en voorzien van de nodige dosis humor te vertellen. Ze deinst er niet voor terug de situaties op school gewoon te beschrijven zoals ze in het echte leven ook voor kunnen komen. Grappig zijn bijvoorbeeld de momenten wanneer Kelsey - een jongen met regelmatig driftbuien – brutaal is richting de docenten: ‘Dit is een school zonder racisme,’ zei juf Trudy, ‘en ook zonder seksisme. Weet je wat dat betekent?’ Kelsey haalde zijn schouders op. Hij zag er moe uit. ‘Iets met neuken of zo?’ vroeg hij. ‘Het betekent,’ zei de juffrouw plechtig, ‘dat meisjes en jongens hier hetzelfde zijn.’ ‘Daarom laat jij zeker je baard staan,’ zei Kelsey, ‘juf.’ Hij stond op en slofte zelf maar vast naar de deur. ‘Gele kaart’, riep juffrouw Trudy hem na.
Marokko aan de Plas is een humoristisch verhaal waarin je leest over de taalproblemen en cultuurverschillen waar allochtone jongeren in Nederland mee te maken kunnen krijgen. Het goede aan dit boek is dat de allochtone achtergrond niet als een probleem wordt benaderd. Karlijn Stoffels beschrijft gewoon hoe het is, niet meer en niet minder. Dat maakt het verhaal geloofwaardig en erg boeiend om te lezen.
Sanne Veerman
In Marokko aan de Plas lezen we hoe Issa, een Marokkaanse jongen, zich in een Nederlandse maatschappij staande houdt. Issa leert steeds meer over de Nederlandse gewoonten en tegelijkertijd krijg je als lezer inzicht in de Marokkaanse cultuur. Zo vertelt Issa: ‘Je kon gewoon gaan zitten, al zeiden ze dat niet, en als ze je niks gaven om te eten betekende het niet dat je weg moest.’
Karlijn Stoffels weet het verhaal van Issa op overtuigende wijze en voorzien van de nodige dosis humor te vertellen. Ze deinst er niet voor terug de situaties op school gewoon te beschrijven zoals ze in het echte leven ook voor kunnen komen. Grappig zijn bijvoorbeeld de momenten wanneer Kelsey - een jongen met regelmatig driftbuien – brutaal is richting de docenten: ‘Dit is een school zonder racisme,’ zei juf Trudy, ‘en ook zonder seksisme. Weet je wat dat betekent?’ Kelsey haalde zijn schouders op. Hij zag er moe uit. ‘Iets met neuken of zo?’ vroeg hij. ‘Het betekent,’ zei de juffrouw plechtig, ‘dat meisjes en jongens hier hetzelfde zijn.’ ‘Daarom laat jij zeker je baard staan,’ zei Kelsey, ‘juf.’ Hij stond op en slofte zelf maar vast naar de deur. ‘Gele kaart’, riep juffrouw Trudy hem na.
Marokko aan de Plas is een humoristisch verhaal waarin je leest over de taalproblemen en cultuurverschillen waar allochtone jongeren in Nederland mee te maken kunnen krijgen. Het goede aan dit boek is dat de allochtone achtergrond niet als een probleem wordt benaderd. Karlijn Stoffels beschrijft gewoon hoe het is, niet meer en niet minder. Dat maakt het verhaal geloofwaardig en erg boeiend om te lezen.
Sanne Veerman