Recensie van Zoenen - Haye van der Heyden
Prachtig mooi
Ach, wat kan liefde toch mooi zijn. Zeker als je de hoofdpersoon uit dit boek mag geloven. Jeroen is echt hoteldebotel verliefd op zijn 'prachtig mooie' Pauline. Zoenen is het tweede boek in de reeks die schrijver Haye van der Heyden heeft geschreven over het stelletje Pauline en Jeroen. De reeks bestaat uit de titels Kusjes, Zoenen, Strelen, Vrijen en Liefde. Het lijkt mij dan ook duidelijk dat de titel de inhoud beslaat. Wel is het zo dat veel boeken met het thema 'liefde' vaak vanuit het perspectief van een meisje zijn geschreven, vandaar dat ik het wel verfrissend vind eens een boek te lezen waarbij het gezichtspunt van een jongen wordt ingenomen. Ook de directe en open manier van schrijven over liefde en liefdesverdriet is origineel.
'Het is uit met Pauline'. Jeroen zegt het zachtjes, terwijl hij links en rechts over zijn schouders kijkt. De geluiden van de branding in de verte, de meeuwen en de wind overstemmen hem bijna. 'Wat zeg je?' vraagt Bart. 'We hebben het uitgemaakt.' 'Pauline en jij? Echt waar? Allebei tegelijk?' Jeroen knikt. 'Ik mis haar wel', zegt Jeroen als ze even later samen buiten adem op de top van het duin staan. 'Ik mis haar heel erg.' Hij staart in de verte.
Het is een zeer toegankelijk en herkenbaar boek met veel dialogen en korte zinnen. De schrijfstijl is op de jeugd gericht en het zal je geen moeite kosten dit verhaal te volgen. Zoals je kunt lezen, vind ik dat de schrijver er vaak in slaagt met woorden een mooi beeld van de omgeving te geven en de pentekeningen van Alice Hoogstad zetten die beelden kracht bij. Kortom, een lekker leesbaar boek voor iedereen die mee kan of wil kunnen praten over de liefde.
Maarten Flaton
Ach, wat kan liefde toch mooi zijn. Zeker als je de hoofdpersoon uit dit boek mag geloven. Jeroen is echt hoteldebotel verliefd op zijn 'prachtig mooie' Pauline. Zoenen is het tweede boek in de reeks die schrijver Haye van der Heyden heeft geschreven over het stelletje Pauline en Jeroen. De reeks bestaat uit de titels Kusjes, Zoenen, Strelen, Vrijen en Liefde. Het lijkt mij dan ook duidelijk dat de titel de inhoud beslaat. Wel is het zo dat veel boeken met het thema 'liefde' vaak vanuit het perspectief van een meisje zijn geschreven, vandaar dat ik het wel verfrissend vind eens een boek te lezen waarbij het gezichtspunt van een jongen wordt ingenomen. Ook de directe en open manier van schrijven over liefde en liefdesverdriet is origineel.
'Het is uit met Pauline'. Jeroen zegt het zachtjes, terwijl hij links en rechts over zijn schouders kijkt. De geluiden van de branding in de verte, de meeuwen en de wind overstemmen hem bijna. 'Wat zeg je?' vraagt Bart. 'We hebben het uitgemaakt.' 'Pauline en jij? Echt waar? Allebei tegelijk?' Jeroen knikt. 'Ik mis haar wel', zegt Jeroen als ze even later samen buiten adem op de top van het duin staan. 'Ik mis haar heel erg.' Hij staart in de verte.
Het is een zeer toegankelijk en herkenbaar boek met veel dialogen en korte zinnen. De schrijfstijl is op de jeugd gericht en het zal je geen moeite kosten dit verhaal te volgen. Zoals je kunt lezen, vind ik dat de schrijver er vaak in slaagt met woorden een mooi beeld van de omgeving te geven en de pentekeningen van Alice Hoogstad zetten die beelden kracht bij. Kortom, een lekker leesbaar boek voor iedereen die mee kan of wil kunnen praten over de liefde.
Maarten Flaton