Recensie van De pest: Deel II van De Kraaienkronieken - Clem Martini
Een vertelling van een kraai
De pest is het tweede deel van de trilogie ‘de Kraaienkronieken’. In dit dierenverhaal zijn de kraaien zo beschreven dat je je helemaal kunt inleven in het leven van een kraai. Bij de beschrijvingen hoe de vogels vliegen, lijk je bijna zelf door de lucht te buitelen. Ook erg knap is de manier waarop de schrijver de mensenwereld verwoordt, gezien vanuit kraaienogen. De beschrijving van de stad waar de groep uiteindelijk terecht komt, is heel herkenbaar en prachtig beschreven. De huizen worden vergeleken met stenen nesten en auto’s worden omschreven als dozen:
‘Het duurde, leek het, maar een paar tellen en we waren onder de mensen. Meisjes en jongens, neven en nichten, stel je eens alle mensen voor die je ooit gezien hebt. Vermenigvuldig dat aantal met drie, en dat weer met drie, en stop ze bij elkaar in zo’n gigantisch rechtopstaand stenen nest. Zet dan duizend van die bouwsels naast elkaar. Duizenden. Met miljoenen mensen eromheen, erop en erin. (…) Of er waren hard op je af komende bewegende dozen, met lichten als kattenogen, wit of rood.’
Het verhaal is een vertelling van de oudere kraai Kamu aan de jongere leden van de kraaienkolonie. Daarnaast lezen we afwisselend vanuit verschillende oogpunten. Hierdoor krijg je een zeer gedetailleerd beeld van de diverse kraaien uit het boek. Net als mensen, blijkt niet één kraai hetzelfde te zijn. Ondanks het feit dat de kraaien veel menselijke eigenschappen hebben, blijven het vogels die moeten zien te overleven in een aangetaste natuur waar de mensheid overheerst.
De pest is een prachtig dierenverhaal, waarin je aan het denken gezet wordt over milieuvervuiling, vrijheid en verantwoordelijkheid. Het idee dat je jezelf niet hoger moet achten dan anderen, wordt op een mooie manier door de kraai Kyp aan de orde gesteld. Vanwege de verschillende verhaallijnen en de diverse thema’s die in dit verhaal naar voren komen, is dit verhaal uitermate geschikt voor de wat gevorderde lezer.
Sanne Veerman
De pest is het tweede deel van de trilogie ‘de Kraaienkronieken’. In dit dierenverhaal zijn de kraaien zo beschreven dat je je helemaal kunt inleven in het leven van een kraai. Bij de beschrijvingen hoe de vogels vliegen, lijk je bijna zelf door de lucht te buitelen. Ook erg knap is de manier waarop de schrijver de mensenwereld verwoordt, gezien vanuit kraaienogen. De beschrijving van de stad waar de groep uiteindelijk terecht komt, is heel herkenbaar en prachtig beschreven. De huizen worden vergeleken met stenen nesten en auto’s worden omschreven als dozen:
‘Het duurde, leek het, maar een paar tellen en we waren onder de mensen. Meisjes en jongens, neven en nichten, stel je eens alle mensen voor die je ooit gezien hebt. Vermenigvuldig dat aantal met drie, en dat weer met drie, en stop ze bij elkaar in zo’n gigantisch rechtopstaand stenen nest. Zet dan duizend van die bouwsels naast elkaar. Duizenden. Met miljoenen mensen eromheen, erop en erin. (…) Of er waren hard op je af komende bewegende dozen, met lichten als kattenogen, wit of rood.’
Het verhaal is een vertelling van de oudere kraai Kamu aan de jongere leden van de kraaienkolonie. Daarnaast lezen we afwisselend vanuit verschillende oogpunten. Hierdoor krijg je een zeer gedetailleerd beeld van de diverse kraaien uit het boek. Net als mensen, blijkt niet één kraai hetzelfde te zijn. Ondanks het feit dat de kraaien veel menselijke eigenschappen hebben, blijven het vogels die moeten zien te overleven in een aangetaste natuur waar de mensheid overheerst.
De pest is een prachtig dierenverhaal, waarin je aan het denken gezet wordt over milieuvervuiling, vrijheid en verantwoordelijkheid. Het idee dat je jezelf niet hoger moet achten dan anderen, wordt op een mooie manier door de kraai Kyp aan de orde gesteld. Vanwege de verschillende verhaallijnen en de diverse thema’s die in dit verhaal naar voren komen, is dit verhaal uitermate geschikt voor de wat gevorderde lezer.
Sanne Veerman