Recensie van Gijzeling - Rom Molemaker
Waar wanhoop toe kan leiden
De titel gijzeling verraadt al waar dit boek over gaat. Een vakantie die uiteindelijk uitmondt in een spannend drama. De schrijver geeft in dit boek een bijzondere verklaring voor het feit dat sommige mensen zo wanhopig worden dat ze hun heil zoeken in terrorisme. Het thema is nog altijd actueel, omdat terrorisme en dictatoriale regimes nog steeds vaak het nieuws halen. Daarbovenop komt nog eens het idee dat een Nederlands bedrijf mede verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de ellende in een bepaald land. De tijd van wegkijken is voorbij.
Santin kromp onwillekeurig ineen als hij dacht aan wat ze met zijn vader konden doen. Zijn gezicht vertrok, alsof hij zelf de pijn voelde. In gedachten zag hij hoe hij zich, vurend met zijn uzi, een weg baande door de beveiliging van de gevangenis. Hoe hij een bewaker dwong de cellen te openen. Hoe hij uiteindelijk zijn vader bevrijdde. Zijn vader, die huilde van blijdschap en trots, met zo'n zoon.
Hierboven wordt één van de motieven van de gijzelnemers besproken. Als lezer kan je bijna niet anders dan meeleven met de gijzelnemers, die allemaal zo hun idealistische en terechte redenen hebben om hotelgasten te gijzelen. Daartegenover leef je ook mee met de gegijzelden die in dit boek een aantal hachelijke momenten meemaken. Belangrijk hierbij is dat er in het verhaal steeds van perspectief wordt veranderd en je dus steeds met een andere jongere in dit boek meeleeft.
De schrijfwijze is niet al te ingewikkeld, maar je moet je wel blijven concentreren. Ook heeft de schrijver de moeite genomen de uitzichtloze situatie van de plaatselijke bevolking in een tweede verhaallijn te beschrijven, waardoor je nog meer sympathie krijgt voor de opstandelingen. Om nog maar te zwijgen van de plaatsvervangende schaamte die je als lezer ervaart wanneer je je bedenkt dat je als Nederlander mede- verantwoordelijk bent voor de ellende. Spannend en interessant.
Maarten Flaton
De titel gijzeling verraadt al waar dit boek over gaat. Een vakantie die uiteindelijk uitmondt in een spannend drama. De schrijver geeft in dit boek een bijzondere verklaring voor het feit dat sommige mensen zo wanhopig worden dat ze hun heil zoeken in terrorisme. Het thema is nog altijd actueel, omdat terrorisme en dictatoriale regimes nog steeds vaak het nieuws halen. Daarbovenop komt nog eens het idee dat een Nederlands bedrijf mede verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de ellende in een bepaald land. De tijd van wegkijken is voorbij.
Santin kromp onwillekeurig ineen als hij dacht aan wat ze met zijn vader konden doen. Zijn gezicht vertrok, alsof hij zelf de pijn voelde. In gedachten zag hij hoe hij zich, vurend met zijn uzi, een weg baande door de beveiliging van de gevangenis. Hoe hij een bewaker dwong de cellen te openen. Hoe hij uiteindelijk zijn vader bevrijdde. Zijn vader, die huilde van blijdschap en trots, met zo'n zoon.
Hierboven wordt één van de motieven van de gijzelnemers besproken. Als lezer kan je bijna niet anders dan meeleven met de gijzelnemers, die allemaal zo hun idealistische en terechte redenen hebben om hotelgasten te gijzelen. Daartegenover leef je ook mee met de gegijzelden die in dit boek een aantal hachelijke momenten meemaken. Belangrijk hierbij is dat er in het verhaal steeds van perspectief wordt veranderd en je dus steeds met een andere jongere in dit boek meeleeft.
De schrijfwijze is niet al te ingewikkeld, maar je moet je wel blijven concentreren. Ook heeft de schrijver de moeite genomen de uitzichtloze situatie van de plaatselijke bevolking in een tweede verhaallijn te beschrijven, waardoor je nog meer sympathie krijgt voor de opstandelingen. Om nog maar te zwijgen van de plaatsvervangende schaamte die je als lezer ervaart wanneer je je bedenkt dat je als Nederlander mede- verantwoordelijk bent voor de ellende. Spannend en interessant.
Maarten Flaton